East - CD (3770010548188)

"""Begin 2019 overviel me een gek idee - een oud verlangen, een ietwat wazige obsessie, een droom die ver binnen mijn bereik lag, maar nooit in vervulling ging: een lange mooie reis maken. Al heel lang overwoog ik een brug te slaan tussen twee werelden: de muziek die ik maak, improvisatie; die zogenaamde Europese jazz - en de twintigste-eeuwse klassieke muziek. Een paar grote ouderen en vrienden hadden de weg gebaand, dus met mijn cello en een paar strijkstokken ging ik op weg om die brug over te steken. Maar ik stuitte meteen op een schijnbaar onbeklimbare berg: Penderecki! Ik overwoog terug te lopen of de hindernis te ontwijken. Geen sprake van! Thuis, in hotels, backstage en zelfs in het vliegtuig zette ik door, nam mijn tijd en uiteindelijk, toen ik de top had bereikt, zag ik in de verte mooie, donkere, diepe bossen: Ligeti. Ik haastte me naar binnen, krabde mijn gezicht en handen aan de braamstruiken, op zoek naar een veilige weg. Toen stuitte ik op een paar open plekken, sublieme, gereduceerde miniaturen van Hanz Werner Henze. Mijn onverbiddelijkheid en perfectionisme begonnen hun vruchten af te werpen: Eindelijk vond ik plezier, wat ik verwelkomde als een aanmoediging. In maart, toen de lockdown begon, stond de tijd stil en had ik plots alle tijd van de wereld. Elke ochtend, in de vroege uurtjes, ging ik aan de slag. Ik besloot te beginnen met opnemen. Hindemith en zijn vijfdelige sonate brachten me in vervoering en daagden me uit. Mijn vriend Dominique Pifarely deelde met mij een diepgaande en organische Litanie. Ik ontdekte de Paduana van Honegger, een elegant gebeiteld maar lang vergeten stuk. Toen de vergrendeling eindelijk werd opgeheven, en met Berio, ""waren de woorden weg"". Vandaag verdwijnt mijn tribune onder de muziek van fascinerende componisten die ik verlang te spelen - muziek waarvan ik weet dat ze mijn eigen muziek zal voeden. Uiteindelijk heb ik een hele wereld ontdekt, een nieuwe plaats waar ik intens van hou, aan de andere kant van de brug die ik hopelijk nog lang niet heb overgestoken. (Vincent Courtois)"""